فریال دلـم و بارن، تـه چشم پر از غبارن تو مـحـبـتـی مه واکن، که نه رسـم روزگارن
گـل نـازم گـل نـازم، فـریـال دل نـوازم مـو گـدای محـفل تو، تو بـگـی دست نیازم
نـازنـیـن چـه روزگارن، زندگی چون قمارن بود و هسـتی ام شه لانه، اِ خزون بی بهارن
چه بگم شووم سیاه بی، تا که مهتابم فنا بی یا که عشقم هوسی دن، یا که تحمیل قضا بی
چـرا عـزم سـفر اتـکا، دل مو بی خـبر اتـکا تـه چـش پـر از گریـخـم، پـر آب حسرت اتکا
کـلمات شـاعـرانه، نـغـمه هـای عاشـقانه هـمـه یـادگاری از تو، تـه دلـم بـی جـاودانـه